Η ΤΥΡΟΠΙΤΑ

Κριθαράκι μαύρο με τόνο και ελαιόλαδο, ψάρι ψητό ή βραστό, μπιφτέκια γαλοπούλας, μπρόκολο, μαρούλι, χόρτα αλλά και ό,τι άλλο φανταστείτε σε πράσινο, κάνα cream cracker ολικής αλέσεως, κάνα γιαουρτάκι ή κάνα φρούτο το βράδυ, και αυτό ήταν. Απέφυγα τη δίαιτα της κούπας αλλά πρόσεξα το τι και το πότε θα τρώω! Και ευτυχώς ποτέ δεν ήμουν του γλυκού οπότε η απουσία μιας πχ σοκολατίνας δε μπορώ να πω ότι μου στοίχισε ιδιαίτερα.

Η αλήθεια είναι πως με την τήρηση μιας σωστής δίαιτας ή καλύτερα μιας υγιεινής διατροφής (καθότι δεν τα πάω καθόλου καλά με τον πρώτο όρο) άλλαξε ριζικά η ψυχολογία μου. Πέραν της όποιας σωματικής ευεξίας και αυτοπεποίθησης που νιώθω ως αποτέλεσμα των αυξανόμενων ενδορφινών, παρατηρώ με ικανοποίηση τη ζυγαριά να πλησιάζει επιτέλους στο 83 απ’το εξωφρενικό 92 και αισθάνομαι κυπελλούχος σε έναν αγώνα που πάντα ως τώρα έχανα.  Και η διαφορά με τις προηγούμενες φορές είναι πως τώρα συνειδητοποίησα πως το πρόγραμμα διατροφής συναπαιτεί και ανάλογο ισορροπημένο πρόγραμμα σε όλους τους τομείς της ζωής διότι πολύ απλά όλα ξεκινούν απ’το μυαλό! Και αυτό ήταν το κλειδί! Να πείσω το κάθε εγκεφαλικό μου κύτταρο για αυτόν το διαφορετικό τρόπο αντίληψης της καθημερινότητας όπου το φαί δε θα κατέχει πια την περίωπη θέση! Και τούτο δεν ήταν καθόλου εύκολο διότι πώς να το κάνουμε, φτάνοντας το πρωί στη δουλειά γούσταρα να φάω εκείνη την τιγκαρισμένη στο βούτυρο τυροπιτούλα που μόλις είχε βγάλει η Ναταλία απ’το φούρνο. Και το βράδυ ήθελα να δω μια ωραία ταινία τρόμου στο dvd συνοδεία όχι με ένα αλατισμένο αγγούρι ή ένα καρότο στο στόμα αλλά με τη μπάρμπεκιου  πίτσα του Benvenutto ή τα κεμπάπ του Μαυρόπουλου συνοδευόμενα με μια μαρουλοσαλάτα πασπαλισμένη με εκείνη τη ροζ δροσερή sauce που έχει μόνο 3000 θερμίδες η κουταλιά (μην πω το μικρογραμμάριο).

Όμως αντιστάθηκα! Και αντιστάθηκα όχι γιατί η LDL χοληστερόλη σε λίγο θα έφτανε το 200, αλλά γιατί φοβήθηκα πως η τυροπιτούλα της Ναταλίας θα μου χάριζε μεν 5 λεπτά βουλιμικής ηδονής αλλά θα με φόρτωνε και με 23 ώρες και 55 λεπτά κατάθλιψης και μιζέριας που δεν κατάφερα  για ακόμα μια φορά να σταθώ τυπικός και αξιοπρεπής στο αρχικό μου πρόγραμμα. Άλλωστε, επειδή ούτως ή άλλως είμαι άνθρωπος του όλου ή ουδέν, η τυροπιτούλα είναι σίγουρο πως θα έφερνε υπό μορφή ντόμινο και το σαντουιτσάκι, το σαντουιτσάκι θα έφερνε και το milco, το milco θα έφερνε και την cocacola κ.ο.κ και χωρίς να το πάρω χαμπάρι χάνοντας την αυτοκυριαρχία και αυτοσυγκράτηση θα έχανα ακόμα μια φορά το παιχνίδι – και δεν αναφέρομαι μόνο στη διατροφή.

Γι’αυτό καλή μου τυροπιτούλα, αν και λειώνω όποτε σε μυρίζω, θα συνεχίσω δια ροπάλου να σε αποφεύγω και να σε αντικαθιστώ με εκείνο το light γάλα με μούσλι, τις φρυγανιές με cottage cheese ή τα ασπράδια αυγού… με τροφές γενικά που, δεν αντιλέγω, μπορεί να μη νοστιμίζουν τα πρωινά μου όπως εσύ, διατηρούν όμως το μέτρο και την ισορροπία σε μυαλό και σώμα. Και είναι αυτά ακριβώς που μου λείπουν.